Als we van de Levenslessentheorie uitgaan, nemen we als uitgangspunt dat we op aarde zijn om bepaalde levenseigenschappen te leren: denk bijvoorbeeld aan (zelf)liefde, leren accepteren, durven vertrouwen etc. De aarde is een harde leerschool waardoor we snel kunnen leren. Kijk alleen maar naar je eigen leven: van de dingen die misgingen, kun je vaak achteraf zeggen dat je daarvan het meeste hebt geleerd.
Wat doe ik hier op aarde? Wat is de zin van mijn leven? Weet jij het? In dit artikel, dat onderdeel uit maakt van een reeks van 12 artikelen, wordt les 4 besproken uit de levenslessentheorie*. Les 4 gaat over Menslievendheid. De vorige les gemist? Bekijk hier les 3 over Zijn.
Respect en verbinding met onze medemens
De les Menslievendheid gaat erover dat we de connectie die we met alle mensen hebben respecteren. Het gaat niet alleen over geven, maar vooral ook over het leren de verbinding te voelen met iedereen om ons heen. Door het respect dat we voelen voor onze medemens, handelen we respectvol. We streven naar harmonie in al onze relaties.
Ik eerst
Belangrijk in deze les is dat we onze eigen energie eerst gecentreerd hebben. Pas wanneer we dit hebben gedaan, kunnen we ook daadwerkelijk geven. Vergelijk dit met de instructies die we in een vliegtuig krijgen. Als de luchtdruk wegvalt, moeten we eerst onszelf bedienen van het zuurstofmasker, voordat we ons kunnen bekommeren om anderen. Dit is belangrijk simpelweg omdat we zonder adem niets te geven hebben. Kortom, we moeten onszelf als eerste in de energiestroom centreren.
Egoïsme versus egocentrisme
Soms wordt verzucht: ‘Ik heb zoveel gegeven, ik ben helemaal leeg.’ Weet dat dit soort mensen mogen leren zichzelf op de eerste plek te zetten, omdat het geven anders voorwaardelijk wordt: ‘Ik geef je iets, maar ik moet er wel iets voor terug krijgen.’ Dat is geen geven, maar willen ontvangen via een omweg. We mogen allemaal in ons leven egocentrisch zijn: onszelf als eerste in de energiestroom plaatsen, zodat we in staat zijn om vanuit daar te geven. Als wij onszelf niet als eerste plaatsen, hebben we niets te geven. Bovendien worden we dan een deurmat waar iedereen overheen loopt. Dit is iets anders dan egoïstisch in het leven staan. Iemand die egoïstisch is, is vooral zelfzuchtig en houdt geen rekening met het belang van de ander.
Geen verbinding met anderen
De levensles Menslievendheid heeft twee verschillende gezichten. Enerzijds is deze les te herkennen bij mensen die weinig tot geen verbinding met de mensen om zich heen voelen, waardoor ze zich vooral op zichzelf richten. Hierdoor lijken ze zelfzuchtig, opportunistisch en vooral erop uit om hun eigenbelang te dienen. Ze komen onverschillig over en maken zich vooral druk over hun eigen behoeften en gevoelens. Vaak leven ze geïsoleerd en vinden ze het lastig om betrekkingen aan te knopen met anderen.
Aardig gevonden willen worden
Het andere gezicht van deze levensles, laat zich juist zien in mensen die overcompenseren in relaties. Ze proberen te hard om aardig gevonden te worden en lijken vaak in het middelpunt te willen staan. Omdat ze niet aansluiten bij de mensen om zich heen, voelen ze niet goed aan wanneer ze op moeten houden. Het gevoel dat ze pas zullen krijgen wat ze nodig hebben wanneer iedereen hen graag mag, zorgt ervoor dat ze oneindig hard hun best doen. Dit kan de omgeving uiteindelijk een uitgeput gevoel bezorgen.
Verbinding versterken
Mensen die werken met deze levensles moeten leren dat ze zich mogen gaan verbinden met de mensen in hun omgeving. Ze mogen deze verbinding echt gaan voelen en vanuit daar leren respecteren. Wanneer ze de verbinding met iedereen om hen heen versterken, zullen ze steeds meer empathie voor de ander kunnen voelen. De stap om vervolgens uit te reiken en onbaatzuchtig te gaan geven, volgt hierop heel natuurlijk.
Opengooien van de relatie
Het is belangrijk om echt contact en aansluiting te zoeken in de naaste omgeving. Wanneer iemand die met deze levensles werkt openhartig vertelt over zijn of haar problemen met het zich (echt) te verbinden, brengen juist deze woorden de verbinding tot stand. Het opengooien en bespreekbaar maken van hoe een ander het contact ervaart, zal niet alleen heel nuttig en informatief kunnen zijn, het kan ook blinde vlekken onthullen.
Iedere keer wanneer het lukt om op onbaatzuchtige wijze het belang van de ander te betrekken in de relatie, is er weer een belangrijke stap gezet in het meester worden van deze levensles.
Ik wens je een vreugdevolle reis toe!
Irene Verweij
*Deze indeling is gebaseerd op het werk van S. Rother. Beeld: Photo by Shuto Araki on Unsplash
Boekentip van de redactie: Gids voor oude zielen
Ben je een oude ziel? Dan is Gids voor oude zielen van Ainslie MacLeod onmisbaar voor jou. Zonder te weten waar je bent geweest, kun je nooit echt weten waar je naartoe gaat. Het begrijpen van de reis van je ziel helpt je hierbij en dit boek ondersteunt daarin met unieke inzichten en oefeningen.
Irene Verweij (50) is in 2016 de Lightworker Academy gestart. Met hart en ziel begeleidt ze mensen op hun spirituele pad. Dit doet ze op een praktische en aardse manier. Irene heeft veertien jaar lang als psychosociaal therapeut in een eigen psychologie praktijk gewerkt. Ze werkt graag op het snijvlak van de psychologie en spiritualiteit. Hoe vorm te geven aan het leven als lichtwerker en wat kom je doen op aarde, zijn vragen waarmee ze graag werkt. Vanuit haar psychologische achtergrond werkt ze met haar intuïtie en helderwetendheid. Naast haar werkzaamheden voor de Lightworker Academy schrijft Irene graag artikelen en heeft ze vier boeken geschreven waaronder een 'Cursus in Lichtwerk.' Zie voor meer informatie www.lightworker-academy.nl
Hee Irene, Wat interessant on te lezen welke verschillende levenslessen er zijn. Ik merk dat ik op dit moment bezig ben met menslievend en zijn. Hoe kan het dat ik zelfs bij een enorm goede vriendin soms geen verbinding kan ervaren? Ik ben dan veel te veel aan het praktiseren en negatief, dat ik niet in het moment ben. Ik voel me ooit eenzaam/alleen. Dan zou ik blij mogen zijn dat ik samen iets leuks aan het doen ben, maar dan nog ben ik eigenlijk niet aanwezig. Ik merk dat ik me dan anders ga gedragen. Ik baal hiervan naar mezelf en naar de ander. Het maakt niet uit hoe dicht die persoon bij me staat. Soms heb ik dit bij een enorm goede vriendin of een familielid (mensen die eigenlijk dicht bij me staan) en de andere keer weer bij mensen die verder van me af staan. Hoe komt dit? Hoe moet ik hiermee omgaan?