We halen het ergste in elkaar naar boven. Ze zeggen weleens dat de weg naar de hel geplaveid is met goede bedoelingen. Voor deze fase van de reis door onze relaties bestaat er geen toepasselijkere uitspraak dan deze. Toch maken we graag verwijten en wijzen we graag met een beschuldigend vingertje naar onze partner, en wekken we de indruk dat het zijn schuld is dat onze relatie is stukgelopen, in plaats van dat we beseffen dat er niet alleen twee mensen nodig zijn om een relatie te laten werken, maar ook om een relatie stuk te laten lopen.
We gaan de relatie met onze karmische partner aan zonder te beseffen dat we de eigenschappen op hem projecteren waarvan we denken dat we ze zelf willen hebben: een ongetemd karakter, vrijheid, een dynamisch leven, wat het ook is dat ons in eerste instantie tot hem heeft aangetrokken.
Lees ook: Zo kom je erachter of je met je soulmate, karmische relatie of tweelingziel bent
Verwachtingen
We proberen ons bewust te zijn van verschillen, we proberen andere keuzes te maken en meer aanwezig te zijn, meer onze verantwoordelijkheid te nemen en liefdevoller te zijn dan we voorheen waren. Dat doen we omdat we verwachten dat als wij ons maar in voldoende mate anders gaan gedragen binnen een relatie, dit tot betere resultaten zal leiden. Wat we echter niet beseffen is dat het er niet om gaat dat we iets buiten onszelf op een andere manier doen, maar dat we vanbinnen veranderen. Dat heeft het grootste effect op onze relaties.
Dit stadium van onze karmische liefde behoort tot de pijnlijkste momenten op onze reis naar het vinden van echte en blijvende liefde, want we beseffen dat we toch nog niet zover zijn gekomen als we hadden gehoopt. We zien hoe verwond we nog steeds zijn en hoeveel we nog moeten groeien, niet alleen in onze intieme relaties, maar ook qua persoonlijke ontwikkeling. Om onze lessen echt te kunnen leren en eerlijk naar onszelf en onze drijfveren te kunnen kijken, moeten we als het ware opengebroken worden.
Angsten en oude patronen komen naar boven
In de realiteitsfase van de karmische relatie doen we elkaar pijn, onze angsten komen naar boven, onze oude patronen komen weer in het spel, en de kans is groot dat we zelfs gaan geloven dat we bij onze soulmate hadden moeten blijven. De liefde met onze soulmate was weliswaar niet zo intens, maar in die relatie werden we ook nooit zo hevig en op een voor onze ziel zo ontredderende manier gekwetst.
We richten onze aandacht minder op onszelf en op wat we fout hebben gedaan, en we raken meer geobsedeerd door de vele manieren waarop anderen ons iets hebben aangedaan, of door alle dingen die we kunnen gebruiken om onze eigen daden te rechtvaardigen.
De rol van schuldgevoel
Hoewel we na het verlaten van onze soulmate zelfbewuster hadden kunnen worden, is de kans groter dat onze bewustwording in deze fase stagneert, doordat we een sterk schuldgevoel hebben. Dit schuldgevoel hebben we omdat we opnieuw niet in staat zijn om een relatie te laten werken of onszelf van onze beste kant te laten zien. We vallen terug naar de persoon die we voorheen waren, we maken de ander verwijten, we gebruiken de ander om de situatie niet onder ogen te hoeven zien. In dit proces worden we niet de beste versie van onszelf. Bovendien worden we heel goed in het naar boven halen van het slechtste in elkaar.
Dit komt doordat we in dat verslavende patronen van pijn en liefdesbommen vastzitten, waarbij we onszelf niet redden, maar elke keer ons volgende shot uit de relatie halen.
Onze karmische liefde is bedoeld om ons uit te dagen, om ons zo diepgaand te kwetsen dat we ons wel moeten openstellen en naar de troep moeten kijken waarvoor we al zo lang wegvluchten. Het maakt niet uit wie we zijn of hoeveel we aan onszelf hebben ‘gewerkt’. Op het moment dat we de liefdesbommen van onze karmische partner niet meer voelen en de realiteit duidelijk wordt, worden we automatisch getriggerd.
‘There’s a crack in everything, that’s how the light gets in’
Onze karmische liefde breekt iets in ons, waardoor we ons voldoende openstellen om aan onszelf te werken en onze derde liefde toe te laten. Ook al hadden we alleszins de intentie om het deze keer beter te doen, om trouw te blijven, om kwetsbaar te zijn, of zelfs om eerlijk te zijn, de realiteit is dat we dat niet voor de ander konden doen, omdat we in deze fase nog niet hadden geleerd om het volledig voor onszelf te doen.
We kunnen alleen maar iets aan een ander geven wat we eerst aan onszelf hebben leren geven. Als we het nog steeds moeilijk vinden om onszelf te accepteren of respecteren, zijn we niet echt in staat om een ander te accepteren of respecteren. Onze handen en ons hart zijn dan leeg.
We houden van anderen zoals we van onszelf houden.
De drie grote liefdes in je leven
Dit is een fragment uit De drie grote liefdes in je leven. Worstel je met vragen over vorige relaties, over tweelingzielen, soulmates en karmische partners? In dit boek laat Kate Rose je liefdevol zien dat je worsteling onderdeel is van je groeiproces en hoe je steeds meer je authentieke zelf mag leren kennen.
Lees ook deze artikelen:
De drie grote liefdes in je leven: ieder voor een speciale reden
Tweelingzielen: hun onvoorwaardelijke liefde, helende werking en zelfliefde
Tweelingzielen: waarom de ontmoeting met je tweelingziel zo heftig kan zijn
Zo kom je erachter of je met je soulmate, karmische relatie of tweelingziel bent
Kate Rose is kunstenaar, vrije geest, relatie-expert, coach en spreker. Ze schrijft over relaties en de liefde voor diverse toonaangevende bladen en blogs.
Nog steeds kan ik niet begrijpen waarom mensen elke keer weer een partner willen. Met alle ruzies en onbegrippen van dien. Ga toch lekker alleen wonen en zorg voor een fijne vriendenkring. Ja, en een lover, voor zo vaak als je wil. Maar begin in ieder geval met zèlf te leven. Ik ben inmiddels zestig jaar en heb twee keer samengewoond plus zes jaar lang getrouwd geweest. Daarna besloot ik om een huis alleen voor mezelf te nemen. Ja, okee, samen met mijn gezellige vriendin, hond Dezi. Want die gaat zo leuk mee uit wandelen. Ik heb een fijne minnaar voor als ik daar behoefte aan heb en na gedane zaken gaat hij weer lekker naar zijn eigen huis. Maar waarom al dat gedoe met samenwonen, dat is toch vragen om irritaties en ongenoegen?