Vandaag een mooie oefening voor hooggevoelige personen. De oefening is om jezelf te beschermen van alle prikkels van buitenaf, maar hoe doe je dat dan?
Hooggevoeligheid: jezelf beschermen door naar binnen te gaan
Als sensitieve mensen hun eigen ruimte niet goed beschermen, kunnen ze gemakkelijk leedmagneten worden. Ze trekken als het ware voortdurend mensen aan die hun liefde en aandacht nodig hebben. En hun behoeftige medemensen voelen feilloos aan dat ze bij hen terecht kunnen. Ze wachten hen overal op, bombarderen hen met hun leed en zuigen hun energie weg. Als je er nuchter naar zou kijken, zou je zien wat voor een horrorscenario dat is. Als je voldoende in jezelf geworteld bent, van jezelf houdt, en jezelf het beste gunt, dan weet je wat jij nodig hebt en wanneer je over je grenzen gaat. Dan ga je bewust gelukkige mensen aantrekken met wie je een gelijkwaardige uitwisseling kunt hebben, zodat je terwijl je de ander voedt, ook zelf gevoed wordt.
Dat wil niet zeggen dat je niet meer naar behoeftige mensen omkijkt, maar je luistert naar de signalen van je lichaam als dat aangeeft dat je energie op begint te raken en je vindt manieren om te helpen die jou niet belasten en die ook jou vooruithelpen. Veel anderen vinden het ook niet prettig als jij te veel bij hen en te weinig bij jezelf bent. Ze ervaren het als bemoeizucht, als te veel op hun terrein zitten.
Ik vind het zelf fijn als iemand ziet wat ik nodig heb, maar ik vind het vervelend als iemand voortdurend mijn wensen aan het voorkomen is of mijn gedachten en gevoelens verwoordt. Dan heb ik het gevoel dat ik geen privacy meer heb. Soms is dat verwarrend omdat ik juist behoefte heb aan aandacht. Maar als iemand zich dan op me stort, word ik daar helemaal niet blij van. Sterker nog: ik krijg het er benauwd van. Te veel liefde en zorg is helemaal niet fijn. Ik krijg dan iets narrigs en denk: laat me met rust!
Het is een hele kunst om in liefde aanwezig te zijn met alles wat je van die ander opvangt, zonder te manipuleren, zonder te willen dat het anders wordt dan het is. Ik merk zelf dat ik de hele dag door steeds de beweging naar binnen moet maken, naar mijn kern, mijn diepste bron. Dat ik daar steeds opnieuw mijn anker moet laten zakken en van daaruit moet kijken. Dan ben ik veel beter beschermd voor indrukken van buitenaf en voor gevoelens en stemmingen van andere mensen. Dan ben ik neutraler en schiet ik niet overal in.
Oefening: Waarnemen terwijl je in jezelf blijft
Kies een object in je ruimte en probeer daar zo goed mogelijk naar te kijken. Registreer hoe het eruitziet, het geheel, de vorm, de details, de kleuren, de fijne nuances. Registreer nu hoe je aan het kijken bent. Blijf kijken, maar registreer tegelijkertijd hoe je dat doet. Hoe is je houding? Hoe voelen je ogen aan? Hoe voelt het in je hoofd? Wat merk je nog meer? Doe nu je ogen dicht. Breng je aandacht bij je ademhaling. Voel je lichaam, voel jezelf. Ga zo diep mogelijk naar binnen en laat daar je anker zakken. Kijk maar of je je hier kunt ontspannen. Als je voelt dat je helemaal in jezelf bent, doe dan je ogen weer open en kijk nog eens naar het object. Hoe kijk je nu? Wat zie je nu? Is er verschil?
