In een tijd waarin men vooral in het hoofd leeft en niet in het hart is het moeilijk om echte verbindingen te maken. Opgelegde regels, zelfprojecties, verwachtingen en ego zorgen ervoor dat je niet echt vanuit je hart leeft en vanuit jouw ware kern. Je probeert dan op elke mogelijke manier je ware gevoelens te ontkennen, dan wel te vermijden en niet echt te voelen. Allerlei afleidingsmanoeuvres worden gemaakt, om maar niet daadwerkelijk in het gevoel terug te komen en werkelijk te voelen wat er aan de hand is. Zo hoef je niet te voelen welke stukken er naar boven komen en wat er ook daadwerkelijk pijn doet. Vooral de stukken die verdriet vasthouden, die wachten om geheeld te kunnen worden, worden niet gezien.
Waarom is het zo moeilijk om die stukken los te laten? Waarom willen we het met alle geweld vasthouden? Het vasthouden zorgt er juist voor dat het erger wordt en blijft. En als je door de pijn heen gaat, kun en zul je daarna een zucht van verlichting voelen. Iets waar je al een hele tijd zo naar hebt verlangd. Het leven gaat niet altijd over rozen, maar door jee weerstand maak je het zelf moeilijker dan het is.
Afwijzing
Er is iets in jouzelf wat je afwijst, omdat je niet naar dat gevoel durft te kijken. Omdat jij jezelf niet toe durft te laten met alles wat je voelt en alles wat er is gewoon toelaat er te zijn. En zolang jij dit niet durft toe te laten, zal jouw buitenwereld er altijd zijn om datgene wat jij niet wil zien terug naar je te spiegelen. De buitenwereld zal jou continu blijven afwijzen als jij jezelf afwijst. Want waarom zou de buitenwereld jou wel accepteren als jij dat zelf niet eens doet?
Jij mag gaan inzien dat jij er wel degelijk toe doet en dat jij wel degelijk iets te zeggen en te voelen heb. Dat jij een persoon bent die op zichzelf staat, met een eigen mening, en dat het allemaal oké is. Jij mag een mening hebben, want ook jij bent het waard gehoord te worden. Wat wijs jij zo in jezelf af, dat je bang bent gehoord te worden? Waarom zou jouw mening er niet toe doen? Wie zegt dat jij niet boeiend genoeg bent om gehoord te worden? Koppel dit eens terug aan jezelf en vraag je af waarom jij jezelf niet boeiend genoeg vindt, en waarom jij vindt dat jouw mening niet belangrijk is?
Stoppen met pleasen
Pas je niet langer aan aan wat iedereen om je heen van jou wil of verwacht en hou op de lat zo hoog te leggen. Het is het allemaal niet waard! Het wordt tijd dat jij jezelf op de eerste plaats gaat zetten en jezelf ook als de hoofdrolspeler in deze wereld gaat zien. De hoofdrolspeler die alles doet en kan wat zijn of haar hartje begeert, zonder de invloeden van buitenaf. Zonder de meningen van anderen, want men heeft toch altijd een mening.
Je hebt jezelf lang genoeg aangepast aan de buitenwereld en binnenwereld, en nu wordt het tijd dat je gaat luisteren naar de verlangens van je ziel. Dat jij weer je hart gaat volgen en je door niets en niemand meer laat leiden, manipuleren of beïnvloeden. Iedereen probeert jou te vormen en/of te houden in een bepaalde rol die hen schikt. Omdat mensen maar moeilijk uit hun eigen comfortzone willen en kunnen komen. Dus willen ze alles en iedereen om hen heen vormen naar hun idee en verwachtingen. Ergens vertrouw jij jezelf ook niet om voor jezelf uit te komen, en jouw eigen rol te bepalen. Maar nu is de tijd gekomen om te kiezen voor jezelf, en te allen tijde naar jezelf te luisteren.
Laat verwachtingen los
Laat verwachtingen naar jezelf los en probeer ook de verwachtingen van anderen te laten voor wat ze zijn. Je kan nooit aan iedereen zijn of haar verwachtingen voldoen, en je kan een ander niet gelukkig maken. Als je empathisch bent, ben je gewend om je aan te passen aan de verwachtingen van een ander, omdat je altijd maar bezig bent om een ander gelukkig te maken. Maar je kan een ander niet gelukkig maken, je kan alleen jezelf gelukkig maken. Het wordt tijd dat iedereen weer verantwoordelijk wordt voor zijn eigen geluk, voor jezelf en met jezelf gelukkig zijn. Heb ook geen verwachtingen naar anderen toe, want ook dit zal jou uitputten en zal ervoor zorgen dat jij jezelf volledig kwijt zal raken. Dit zal ervoor zorgen dat jij niet voor jezelf kan kiezen en niet doet wat werkelijk goed is voor jou. Het hoeft allemaal niet zo geforceerd en volgens bepaalde regels. Regels die wij zelf opgemaakt hebben, want ergens geloven wij nog in geven en nemen. Dat is dualiteit en vanuit dualiteit komen verwachtingen.
Maar als we nou eens meer vanuit de flow van het leven gaan leven, en wel zien wat er op ons pad komt? En alles per moment bekijken en beleven, zonder er een oordeel over te hebben of zonder onszelf aan te passen, af te straffen of weg te cijferen? Als we alles in het leven nou eens gaan zien als richtingaanwijzers die ons de weg terug naar onszelf wijzen, maar dat we wel de lessen willen zien en ondergaan? Dat we te allen tijde voor onszelf durven te kiezen, en onszelf daarin niet veroordelen? Dat we leren van onszelf te gaan houden en onszelf te accepteren, iets wat we al veel langer hadden mogen doen? Dat we het licht in onszelf zien, dat licht wat zo graag wil schijnen? Want iedereen heeft zo’n licht, en iedereen straalt op zijn of haar manier. Er is geen licht dat beter, mooier of helderder is, want alles en iedereen heeft zijn of haar bijdrage. Je mag het alleen zelf leren zien, door weer terug te komen bij jezelf, voor jezelf!
Namaste
Boekentip van de redactie: Stop met pleasen
Wil je meer weten over pleasen, pleaser zijn en wat je als pleaser kunt doen om jouw leven weer in eigen handen te nemen? Dit nuchtere boek helpt je met helende inzichten, tips en technieken, zodat je leven weer van jou wordt. Je mag jezelf vanaf nu schaamteloos en zonder schuldgevoel op nummer 1 zetten!
Bestel nu jouw exemplaar in onze webshop Boekenwereld.com.
