Oude pijn uit je jeugd: hoe je over je ouders denkt is de eerste stap naar heling
Door Gastauteur
Wanneer je een zware jeugd hebt gehad en/of emotioneel verwaarloosd bent door je ouders dan ben je waarschijnlijk boos op je ouders (geweest). Ze hebben je pijn gedaan en nu zit jij met het trauma en de emotionele verwondingen. Dit is heel logisch volgens psychotherapeut Robert Jackman. Volgens hem is een belangrijke stap in het helingsproces bewust zijn over hoe je over je ouders denkt. In dit artikel vertelt hij waarom.
Robert Jackman is expert op het gebied van innerlijke kindwerk en het innerlijke kind. Hij heeft zelf een moeilijke jeugd gehad met emotionele verwaarlozing door zijn ouders en is nu psychotherapeut. In zijn boek Waarom doe ik zo? helpt hij mensen om de verwondingen van het innerlijke kind te helen. Dit is een fragment uit zijn boek.
Hoe denk jij over je ouders?
Ik (Robert Jackman, red.) wil even stilstaan bij gevoelens over ouders. Deze gevoelens kunnen zeer complex zijn, maar het is belangrijk om te onthouden dat jouw ouders of verzorgers net als de mijne hun best hebben gedaan. Het kan verleidelijk zijn om hen ergens de schuld van te geven, maar ik zou graag willen dat je de schuldvraag even aan de kant schuift en met een zachte blik van erkenning voor hun inspanningen naar je ouders kijkt.
Ik heb het niet over ontkenning, maar over objectief naar je situatie kijken in plaats van je te verliezen in ego-gedrag door je ouders te beschuldigen, te beschamen en met je vinger naar hen te wijzen. De meeste mensen hebben dat al genoeg gedaan, hetzij tegenover anderen, hetzij tegenover zichzelf. Het gaat hier om respect voor wat we als mens ervaren, in de wetenschap dat we allemaal onze worstelingen en succeservaringen hebben en dat de meeste mensen veel niet-verwerkte verwondingen hebben, dus onze ouders ook.
Ik had het geluk dat ik uit een gezin kwam waarin ik zeker wist, en dat ook in mijn hart voelde, dat mijn vader en moeder onvoorwaardelijk van me hielden. Ze hebben me veel liefde gegeven, waren erg vriendelijk tegen me en maakten me trots. Hun onvoorwaardelijke liefde was en is nog steeds een enorm geschenk. Het is mijn grootste schat.
Ik weet dat veel mensen het geschenk van onvoorwaardelijke liefde als kind niet hebben ontvangen. Ik weet dat er ouders zijn die niet zo goed laten zien wat liefde is, maar ik ben ervan overtuigd dat ze allemaal hun best doen. Ik weet zeker dat mijn ouders hun best deden. Ik weet ook dat ik soms meer nodig had dan wat zij me konden geven. Het idee achter je helingsproces is dat je weet wat er in het verleden is gebeurd, en dat je nu de gelegenheid hebt om te creëren wat je innerlijke kind in het hier en nu nodig heeft.
Fragment uit: Waarom doe ik zo?
Waarom doe ik zo?
Wil je je innerlijke kind helen en verdergaan met je heelproces? Waarom doe ik zo? leert je patronen die je jezelf hebt aangeleerd in je jeugd te ontrafelen. Je hebt jezelf deze patronen aangeleerd om met bepaalde situaties om te kunnen gaan. Nu reageer je vanuit je gewonde innerlijke kind in de vorm van bijvoorbeeld woede, eenzaamheid, slechte relatiekeuzes, een negatief zelfbeeld en pleasegedrag.
Lees verder over je gewonde, innerlijke kind:
Traumaverbindingen: hoe je huidige (ongezonde) relaties zijn gevormd door trauma’s in je kindertijd
Emotionele verwaarlozing als kind: opgroeien zonder emotionele behoeften
Jeugdtrauma: zo bevrijd jij je innerlijke kind van zware last
Inspirerend leven werkt samen met experts om je te inspireren. Gastauteurs bieden ons hun verhalen aan om met jou te delen.
