Onderdrukte hooggevoeligheid in de familie: zo heel jij de familielijn
Door Gastauteur
Wat als jouw gevoeligheid helemaal geen zwakte is, maar een sleutel tot heling: voor jezelf én je familie? “Toen ik jong was, werd er niet gesproken over hooggevoelige kinderen, laat staan hooggevoelige volwassenen. Je had wel overgevoelige kinderen,” schrijft HSP-coach Gerry Damen. In dit artikel lees je hoe diepgewortelde patronen van ‘hardheid’ generatie op generatie zijn doorgegeven, en hoe jij als hooggevoelig mens daar verandering in kunt brengen.
In deze maatschappij zitten diepe, generationele wonden die allemaal te maken hebben met het wegstoppen van ons Ware Zelf om te voldoen aan de regels van de wereld
Toen ik jong was, werd er niet gesproken over hooggevoelige kinderen, laat staan hooggevoelige volwassenen. Je had wel overgevoelige kinderen. De boodschap die in die formulering zat was duidelijk: ‘over-‘ is teveel. Stop met je alles zo aantrekken en je zo aanstellen. Word harder want dat is wat je nodig hebt in het leven.
Ouders geven kinderen vaak met de beste bedoelingen nare, ongezonde boodschappen mee. Want natuurlijk werkt het niet, dat harder worden. Je kunt niet anders worden dan je bent. Wat je wel kunt, is een harde schil creëren. Een pantser zoals een kreeft, die het zachte, kwetsbare, hooggevoelige deel beschermt. En teveel kinderen krijgen nog steeds deze boodschap mee.
Hooggevoeligheid in de familie
Hooggevoeligheid is vaak erfelijk. Niet verbazingwekkend, want een ziel incarneert niet zomaar. Een passend lichaam moet de juiste genetische bouwstenen bezitten om wat de ziel tot uiting wil brengen vorm te kunnen geven.
In deze maatschappij zitten diepe, generationele wonden die allemaal te maken hebben met het wegstoppen van ons Ware Zelf om te voldoen aan de regels van de wereld. Zowel van vroeger als van nu. De kerk, die alles wat paranormaal was tot duivels verklaarde. Fabrieken waarin het werk zwaar en gevaarlijk was. Kinderarbeid, pas net iets meer dan 100 jaar geleden afgeschaft. Als je teruggraaft in je familie en kijkt naar hoe hard de maatschappij de laatste paar eeuwen was is het geen wonder dat in veel families er zulke ongezonde patronen in de voorouderlijnen zitten.
Mijn vader, met zijn pantser, was net zo hooggevoelig als ik, en zoals ik vermoed, zijn vader. Maar die overleed toen mijn vader twaalf was. Gooi daar een oorlog en een eerste huwelijk dat op een hele nare manier eindigde overheen en de man die mij opvoedde was een meester geworden in het wegstoppen van emoties en kwetsbaarheid. Voor hem betekende weerbaarheid hetzelfde als hardheid. Als mensen niet zien dat je pijn hebt, kunnen ze je er niet op pakken. Plus, als je niet voelt dat je pijn hebt, kun je doorgaan. En doorgaan is nodig want er moet gewerkt worden want er was een gezin te onderhouden.
Onderdrukte hooggevoeligheid
Mijn vader was daarin niet uniek. Vroeger was er niet of nauwelijks ruimte voor intens gevoelige mensen. Die waren maar lastig en moesten leren zichzelf in te perken. Een boodschap die er soms met harde hand ingebracht werd: ‘Ophouden met huilen of ik geef je wat om te huilen,’ was in zijn jeugd een bekende uitspraak. Intussen hoefde mijn vader een hond maar aan te halen en het beest was gek op hem. Honden voelden dat hij hen begreep en er voor hen was. Bij honden hoefde hij dat pantser immers niet op te houden want een hond kwetst niet.
Dat mijn vader hooggevoelig was, heeft me jaren gekost om door te hebben. Maar de tekenen waren er: de diepe beleving van natuur en muziek, de intense creativiteit, die bij vlagen naar buiten kwam. Zijn vermogen om dieren en kleine kinderen feilloos aan te voelen. Maar als kind liep ik zodra ik niet meer klein was tegen dat voor mij ondoordringbare pantser aan. En tegen zijn woorden als ‘je moet je alles niet zoveel aantrekken.’
Ook in mijn praktijk kom ik dit soort patronen tegen. Een hooggevoelige cliënt die zich in het gezin van herkomst zo onbegrepen voelt, dat ze denkt de enige te zijn. Terwijl als ik de familie-energie lees, ik juist een patroon van pantsers bouwen en wegstoppen tegenkom, van generaties oud. Een diep geïnternaliseerd vooroordeel tegen ‘overgevoeligheid’ is een sterk onderdeel van dit patroon.
Goede bedoelingen
Dit zijn de ouders die geleerd hebben zichzelf op dat gebied af te wijzen en op hun beurt hun kind(eren) precies zo behandelen. Vaak met de beste bedoelingen. Omdat ze absoluut geloven dat hun kind veiliger en gelukkiger zal zijn als het ‘harder’ is. Soms ook omdat hun kind een spiegel is die teveel pijn doet. Hoe eerder het kind zich dan aanpast hoe makkelijker het voor de ouder is.
Belangrijke shift in bewustzijn
Gelukkig zijn de tijden aan het veranderen. Eén van de mooiste veranderingen van deze tijd is dat steeds meer mensen hun hooggevoeligheid herontdekken en herwaarderen. Nog lang niet op maatschappelijk niveau, maar er ontwaakt iets. Hooggevoelig zijn is geen zwakte of iets om je voor te schamen: het is een kracht die je kunt inzetten om je eigen leven, dat van anderen én de wereld te verrijken.
Waarom ben je geboren in een ‘ongevoelige’ familie?
Het is niet voor niets dat veel hooggevoeligen in families geboren worden waar er geen ruimte is voor hun hooggevoeligheid. Omdat onze maatschappij op dat gebied een verkeerde afslag genomen heeft, is er ten eerste niet veel anders.
Ten tweede zijn er dus heel veel beschadigde familielijnen. Veel mensen die in dergelijke gezinnen geboren werden komen dan ook om te helpen die te genezen. Het gebrek aan waardering voor jouw als hooggevoelig kind en later als hooggevoelige volwassene vanuit de familie is heel vaak een diepe generationele wond die van hooggevoelige ouder op hooggevoelig kind wordt overgedragen. Tot er iemand zegt: Nu is het genoeg. Ik ben niet fout: het patroon in deze familie is fout.
Je geneest jezelf én je familielijn
Genezing begint met het kind voor wie de boodschappen vanuit het familiepatroon niet werken. Het kind dat diep van binnen voelt dat de weg die het meekrijgt vanuit thuis een doodlopende is. Ook als het pas als volwassene daar gehoor aan kan geven. Misschien lukt het ophouden van het pantser niet meer. Of kost doorgaan zoveel energie dat dat tot een burn-out leidt. Zodat je uiteindelijk niets anders kunt dan je eigen authentieke weg inslaan.
Het mooie is dat op het moment dat je dat patroon voor jezelf begint te genezen, je het ook voor je nageslacht geneest. Jij kunt het niet alleen niet meer doorgeven. Je geeft nu een gezonde manier van hooggevoelig zijn en ernaar kijken door. Hoe meer mensen dit doen, hoe gezonder we als maatschappij weer worden. Dit maakt het pad voor de pioniers onder ons, die opgroeiden met een of twee ‘stiekem’ hooggevoelige ouders niet minder zwaar. Maar voor iedereen op dit pad: je bent met iets heel waardevols bezig.
Geschreven door Gerry Damen
(Te)veel voelen
Voel je niet langer teveel met Imi Lo's '(Te)veel voelen' waarin ze emotioneel hooggevoelige en intense mensen helpt hun unieke eigenheid te ontdekken.
Lees verder:
- Extreme hooggevoeligheid & jeugdtrauma’s: wat is hypervigilantie?
- Komt jouw hooggevoeligheid door trauma (aangeleerde hooggevoeligheid) of is het aangeboren?
- Wat is het effect van opgroeien in een emotioneel verwaarlozend gezin als hooggevoelig persoon?
Inspirerend leven werkt samen met experts om je te inspireren. Gastauteurs bieden ons hun verhalen aan om met jou te delen.
