Je wil het anders. Je leest erover. Hebt lange gesprekken onder het genot van een latte macchiato of een goed glas wijn. En inmiddels weet je écht wel hoe het anders moet: Trek het je niet zo persoonlijk aan. Liefst twee keer per dag mediteren, 5-10 minuten zou al genoeg zijn om tot rust te komen, om emoties wat meer naar de achtergrond te laten verdwijnen. Leven in het hier en nu. Of wellicht heb je, net als ik weleens, symbolisch vervelende ervaringen verbrand om zo je verleden los te laten. En ja, het hielp allemaal, even, want op een gegeven moment reageerde je toch weer hetzelfde of deed die ene opmerking weer echt pijn, diep vanbinnen.

Waarom is een patroon zo moeilijk om te doorbreken?

Een patroon bedenk je op een moeilijk moment, om jezelf te beschermen.

Wanneer je nu heel vroeg in je leven dingen tegenkomt die te groot voor je zijn (en dat zijn ze voor een klein kind nogal gauw), dan kun je dus besluiten dat je de daarbij omhoog komende gevoelens, niet meer wilt ervaren. Het gaat daarbij om gevoelens als onmacht (want je kunt als klein kind niet weglopen uit een situatie), je boosheid (want je kunt je niet verdedigen) en je verdriet (want je krijgt niet wat je nodig hebt). Je kunt ook de situatie niet relativeren, want je hebt hem nog nooit eerder meegemaakt. Voor een kind is vanaf dag 1 immers alles nieuw. En dat begint al als je in de buik zit en bij je geboorte.

Dat niet-voelen doe je door fysieke blokkades aan te brengen. Een blokkade creëer je door bijvoorbeeld je buik op slot te zetten: je ademt er niet meer naar toe, want daar bevindt zich de gevarenzone. Je kunt ook gevoelens in je maag blokkeren of je keel dichtzetten. Zolang je gevoelens niet via de bovenkant eruit gaan, voel je ze ook niet. Je lijf beschermt jou zo dus letterlijk voor de pijn die gepaard gaat bij de ervaring. Deze blokkades zijn aan de buitenkant, in je gezicht, zichtbaar in de vorm van non-verbale signalen. Een strakke en gespannen mond om de emoties binnen te houden en kaken op elkaar om je te verbijten. Dit zijn je patronen die zo moeilijk te doorbreken zijn; oude besluiten die je op een heel diep niveau in je lichaam genomen hebt. Je hoeft maar in het klein iets mee te maken in het hier en nu dat erop lijkt en je lijf zet het oude mechanisme in, om je te beschermen. Tegelijkertijd voel je dan altijd ook de oude pijn die daarbij hoort.

Je oude besluiten zijn je blauwdruk voor verdere ervaringen in het leven

Er zijn in het leven drie basisstrategieën: vluchten, vechten of bevriezen. Een strategie kiezen is zo ongeveer hetzelfde als een paraplu opsteken als het regent. Je beschermt jezelf. Vaak doe je gewoon de strategie na die je van je ouders afkijkt. Of je kiest zelf voor een bescherming op basis van wat je ervaart bij je ouders. Deze strategieën (ik noem ze ook ‘oude besluiten’) zijn heel lang helpend geweest voor je. Maar uiteindelijk, in je latere leven, zijn deze strategieën ook altijd beperkend: je doet niet meer wat je oorspronkelijk wilde doen. Je reageert vanuit de strategie. Dat houdt in dat je geen keuze maakt vanuit het hier en nu en je verlangen, maar vanuit eerdere kinderervaringen. En dat is dus je valkuil: de huidige ervaring lijkt op je kinderervaring. Je lijf zal jou dan altijd beschermen. En dat is lastig. Er is dus geen ruimte voor  jouw oorspronkelijke ik, jouw wijsheid van nu.

Een voorbeeld

Je ouders hadden bijvoorbeeld vaak ruzie waardoor jij besloot je onzichtbaar te maken, omdat je bang was of omdat je niet voor nog meer ruzie wilde zorgen. Kleine kinderen kunnen nog niet reflecteren en kennen alleen zichzelf nog maar in een situatie waardoor ze altijd zullen denken dat iets door hen komt. Een groot verantwoordelijkheidsgevoel dus voor een kleintje, een te zware taak die niet van jou is. Wanneer je dit herkent, zul je ook herkennen hoe je in het hier en nu je voor alles verantwoordelijk voelt, conflicten uit de weg gaat, jezelf opzij zet om maar niet moeilijk te doen.

Misschien werd je moeder ziek toen ze jouw broertje kreeg en besloot jij om voor haar of je broertje te gaan zorgen. Of om haar niet lastig te vallen met alles wat jou aanging, je trok je terug, jij was niet meer belangrijk. Dit zorgt ervoor dat jij je nu nog steeds terugtrekt wanneer je partner boos is of dat jij jezelf altijd achteraan in de rij zet, nooit eens aan jezelf denkt. Je hebt immers ooit besloten dat jij niet belangrijk was. Een ander kind bedenkt in deze situatie: ‘als ik maar hard genoeg mijn best doe, dan ziet ze me nog wel’. Deze kinderen worden volwassenen die alles goed willen doen, het worden vechters want dat moesten ze al toen ze klein waren.

Zolang deze oude pijn mét die oude besluiten in je lijf zitten, blijf je dus doen wat je doet, ondanks al je goede voornemens, goede gesprekken of zelfs meditatiepogingen ten spijt.

Met als mogelijke gevolg conflicten in je relatie, omdat jij bijvoorbeeld wegloopt bij ruzies of dat je te moe raakt, een burn-out krijgt omdat je geen ‘nee’ kunt zeggen, last hebt van andere fysieke klachten of onzekerheid.

Patronen zijn hardnekkig

Je doorbreekt ze niet vanzelf. Tips hebben een beperkte houdbaarheidsdatum omdat je deze bedenkt. En juist met je denken heb jij je oude besluiten bedacht. Problemen los je nooit op, op het niveau waarop ze zijn ontstaan. De oplossing ligt in de laag eronder, op het diepe niveau waar jij je oude besluiten hebt genomen, op het niveau van je oude pijn, je lijf.

‘Oké en nu dan?’ hoor ik je denken.

Besef allereerst dat je met deze inzichten al heel ver bent. Het is écht een belangrijke bewustwording: het zien dat jouw huidige manier van reageren ontstaat door de nog in jouw aanwezige oude pijn. Weten waar iets vandaan komt is het halve werk! Besef dat jij zelf als bescherming je oude besluiten hebt bedacht. Wanneer je daar verantwoording voor neemt, kun je het gaan veranderen.

Wees niet te streng voor jezelf, heb compassie met jezelf. Verwacht niet van jezelf dat je dit zomaar even oplost. Het kan zijn dat het juist jouw strategie is om alles zelf te doen, dat maakt het wat lastiger. Maar sommige dingen kun je gewoon niet alleen, en die hoef je ook niet meer alleen te doen.

Hoe jouw blauwdruk verandert wanneer je oude pijn opruimt

Wil jij niet alleen pijn verzachten? Wil jij jezelf letterlijk van je oude pijn verlossen? Je blauwdruk veranderen? Dan is inzicht alleen niet voldoende.

Wanneer je veel inzichten hebt gekregen, weet je dus waar je manier van reageren vandaan komt. Er is begrip. Echter, zonder de actie van het opruimen van de oude pijn, kun je je heel machteloos voelen. Wat je ook doet, als je oude pijn niet opgelost wordt, val je keer op keer weer terug in het oude.

Wil jij definitief anders reageren in je huidige leven? Dan kun je ervoor kiezen om écht je oude pijn op te ruimen. Dat kan op allerlei manieren. Het belangrijkste van oude pijn opruimen is dat je teruggaat naar de kern, de bron waar het allemaal ooit ontstaan is.

De manier waarop ik werk is een hele effectieve vorm. Ik help je terug naar het niveau van je lichaam, terug naar het moment waarop de pijn is ontstaan, want toen heb je dat oude besluit genomen. In een sessie maak je contact met je lichaam. Er ontstaat een diepe lichaamsconcentratie waar je letterlijk deze oude pijn gaat voelen, je lijf gaat reageren. Door in contact te zijn met je lijf, te voelen wat jouw lijf op dat moment doet, herken je je oude besluiten. Zoals je ook in het dagelijks leven voelt dat je keel dicht gaat zitten, bijvoorbeeld als iemand boos op je wordt, maar dan dus nog veel dieper.  De bedoeling is om letterlijk die oude pijn op te gaan ruimen. Je geeft het niet nog een keer een plekje, maar ruimt echt op, uit je lijf. Pas dán is er ruimte voor je verlangen, voor je nieuwe besluiten vanuit je verstand en je wijsheid van nu. Dit doe je op je eigen tijd, eigen tempo en jouw manier.

Wanneer je een nieuw besluit op dit diepe niveau van je lichaam neemt, zet het zich van binnenuit vast in jouw lijf. En wanneer jouw lijf dan weer gevaar ruikt, is er niet meer je overlevingsstrategie om in te zetten, maar vindt jouw lijf daar je nieuwe besluit, ‘je nieuwe blauwdruk’. En reageer jij dus als vanzelf anders, vanuit je verlangen, vanuit wie jij bedoeld bent te zijn.

Een oefening om pijn wat te verzachten

Nu is het heel goed mogelijk dat je door het lezen van dit artikel in je oude pijn geraakt bent. Wat je kunt doen is een ‘Inner Child’ oefening om de oude pijn wat te verzachten. In deze oefening maak je contact met je eigen kleine kind die de pijn heeft ervaren, je vraagt wat zij nu nodig heeft van jou, wat jij kunt doen om haar te helpen. Wanneer je haar dat gevoel geeft en voelt hoe het is om dat aan haar te geven, verzacht je de pijn. Je kunt dit in meditatievorm doen. Nadat jullie beiden dit lang genoeg gevoeld hebben, neem je haar mee naar een plekje waar het veilig is en de kleine jij net zolang kan blijven totdat jij weer een keertje langskomt. Voel hoe het daar is en bedank haar uiteindelijk, dat ze er is.

Boekentip: Je kunt je leven helen

Heb jij last van pijn uit het verleden en wil je dit graag opruimen? In Je kunt je leven helen laat Louise Hay je kennismaken met de verbinding tussen lichaam en geest.  Je leert om van jezelf te houden en en anderen te vergeven.

Ga zelf aan de slag en bestel jouw exemplaar in onze webshop Boekenwereld.com met gratis verzending.