“Gevoelloosheid is niet niks, gevoelloosheid is een actief proces van niet voelen. Dat betekent dat gevoelloosheid energie nodig heeft.” In deze video vertelt Thomas Hübl, een spirituele leraar die zich bezighoudt met collectief trauma, over het aspect gevoelloosheid bij trauma. Bekijk de video of lees de transcriptie onder de video.
We hebben het natuurlijk veel over één aspect maar dat ene aspect is essentieel voor het helen van trauma’s, voor het helen van collectieve trauma’s, en voor veel van onze menselijke ontwikkeling.
Gevoelloosheid is een plek die keer op keer geraakt wordt
Ten eerste wordt een groot deel van de gevoelloosheid die we momenteel ervaren, getriggerd door dingen die we op dit moment ervaren. We raken delen van onze voorafgaande ontwikkeling die momenteel gevoelloos zijn. De gevoelloosheid is namelijk meestal veel eerder in ons leven begonnen waarna latere ervaringen vaak die gevoelloosheid bevestigen en versterken. Of er is sprake van hertraumatisering waardoor de afscheiding en de gevoelloosheid erger worden. Dus als ik vandaag iets ervaar met een persoon, een situatie op het werk, in onze cultuur of ik een nieuwsbericht lees, raak ik een al gevoelloze plek.
Het is niet zo dat ik vandaag gevoelloos ben en me vandaag iets overweldigends overkomt: meestal wordt de plek geraakt die al overweldigd is. En door te werken aan mijn innerlijk kan ik een meer precieze manier van bewustzijn ontwikkelen zodat als ik het merk wanneer ik gevoelloos ben. Dat is heel belangrijk. Gevoelloosheid is niet niks.
Gevoelloosheid is een actief proces
Gevoelloosheid is een actief proces van niet voelen. Dat betekent dat gevoelloosheid energie nodig heeft. Het is net als met je koelkast. Als ik je vraag wat je koelkast nu doet: de koelkast of de vriezer is voedsel koud aan het maken. Er is energie nodig om het koud te houden. De gevoelloze delen in mezelf zijn gedissocieerde delen. Dissociëren kost energie, het is niet onze natuurlijke staat. Onze natuurlijke staat is verbonden zijn met het leven.
Op dit moment zijn we gedissocieerd of er is al een ancestrale overgang van die dissociatie in gang gezet. Dat wil zeggen dat we actief bezig zijn om niet te voelen.
Voelen en waarnemen is namelijk onze natuurlijke staat. Niet voelen of ons afgescheiden voelen vergt energie. Het is een energieverslindend proces. Dat is belangrijk: het is een actie, geen staat van zijn. Dat is het onderscheid tussen ruimtelijkheid of spirituele leegte en dissociatie: We zijn ons van beide soms niet bewust maar het zijn twee totaal verschillende toestanden: Bij de een wordt er veel gedaan, bij de ander is er geen actie. Het zijn twee verschillende dingen.
Wat er vanbinnen met me gebeurt bij gevoelloosheid
Stel, iets op m’n werk of in m’n leven heeft me getriggerd en als ik er thuis naar wil kijken en bij mezelf te rade ga, kan ik niet bij m’n emoties en heb ik het gevoel dat ik geen deel uitmaak van m’n lichaam. Als ik bij dat gevoel van niet voelen blijf en mezelf precies kan tegenkomen bij het niet voelen, versmelt mijn bewustzijn zich met dat proces.
Niet voelen is niet niks. Het is iets, een activiteit in mijn zenuwstelsel die is afgewezen. Daarom lijkt het op iets anders: het lijkt op gevoelloosheid maar de gevoelloosheid is moment na moment na moment: Gevoelloos, gevoelloos, gevoelloos… dat is gevoelloosheid.
Gevoel weer toelaten, stap voor stap
Als ik weet hoe ik mezelf gevoelloos maak, dan zal ik ermee ophouden want ik heb het nu waarschijnlijk niet nodig. In het verleden had ik het nodig.
Op het moment dat ik één word met het proces van gevoelloosheid, breng ik licht in dat deel van mijn lichaam waardoor er een heel netwerk weer actief kan worden en ik ga voelen. En dan komt de emotionele ontlading omdat dat het moment is waarop ik overga van niet voelen naar voelen van datgene waarvoor ik mijn gevoel heb uitgeschakeld. Een emotie, dus. Ik maak dus plots weer contact met mijn emotionele ervaring. Misschien voel ik angst, schaamte, verdriet. Of ik voel vreugde, als ik dat gevoel had uitgeschakeld. Op dat moment heb ik het gevoel dat ik meer met mezelf in contact sta. Ik erken een ander deel van m’n lichaam. Ik stuur bewustzijn, opgenomen licht naar dat deel van mijn lichaam. Ik heb verdoving of gevoelloosheid veranderd in actief voelen en belichaming. Ik zit nu meer in mijn lichaam.
Helen van collectief trauma
Trauma is nooit alleen maar een individueel probleem, het is ook het probleem van onze samenleving. We leven in een wereld die getraumatiseerd is, denk aan oorlogsleed dat van generatie op generatie van invloed is. Hoe reageren we op globale ontwikkelingen als de pandemie, klimaatverandering en politieke ontwikkelingen? Door te erkennen dat collectief trauma ons allemaal raakt, kunnen we een toekomst scheppen die het verleden kan helen. Thomas Hübl geeft in dit boek de handvatten.
Thomas Hübl is een mystieke en spirituele leraar die zich bezighoudt met collectief trauma. Hij leidt internationale workshops, meerjarige trainingsprogramma’s en grotere evenementen en festivals.
