Werkwoorden zijn woorden die we vaak gebruiken om activiteiten uit te drukken die we kunnen doen. We kunnen eten, winkelen, bloggen, vrijen, hardlopen, neuspeuteren enzovoort. Sommige mensen beweren dat de liefde eigenlijk ook een werkwoord is. Want als je de liefde leuk, bruisend en sprankelend wilt houden, dan moet je er wel wat voor dóen. Liefde is een werkwoord. Het gaat allemaal heus niet vanzelf als je eenmaal de liefde van je leven gevonden denkt te hebben. Je moet communiceren, je eigen behoeftes kenbaar maken, ruimte geven, irritaties uitspreken, je kwetsbare kanten laten zien, elkaar regelmatig verrassen en natuurlijk ook leuke dingen blijven doen samen om sleur en sleetsheid te voorkomen. Dat werkt!
Toestand
Nu worden werkwoorden niet alleen gebruikt om een activiteit uit te drukken, maar ook om aan te geven dat iets of iemand op enig moment in een bepaalde toestand verkeert. Ik kan bijvoorbeeld zitten of liggen en daar is weinig actief handelen in te herkennen, zeker niet als ik op apegapen zit of lig. Maar toch zijn zitten en liggen werkwoorden. Soms lijkt de liefde ook wel een werkwoord in die zin: een tijdelijke toestand. Onze gevoelens van liefde zijn ineens ver te zoeken op het moment dat onze partner af en toe de liefde blijkt te bedrijven met een ander of er zo maar ineens een punt achter zet terwijl wij dachten in een toestand van liefde te verkeren.
Verandering
Werkwoorden worden ook gebruikt om aan te geven dat iets gebeurt: iets ontstaat, vindt plaats, voltrekt zich, verdwijnt. Allemaal werkwoorden, maar er wordt niets gedaan en er is geen sprake van een toestand, want het woord drukt juist de verandering uit. Als liefde ook een werkwoord is in die zin, dan is het iets dat zich gewoon voordoet. We doen niet, maar zijn erbij als liefde zich manifesteert. We handelen niet, maar zien hoe het leven van onszelf en de ander zich afspeelt, weerspiegeld in elkaar.
Hard werken
Misschien voelt de liefde wel als hard werken zolang we blijven vasthouden aan onze ideeën over hoe zij zou moeten zijn. We hadden ons misschien iets heel anders voorgesteld dan al die pijnlijke confrontaties met onze verrassende kwetsbaarheden, de sleur van terugkerende irritaties of de ruimte die we kennelijk moeten geven aan al dat gecommuniceerd over onze onvervulde behoeftes. Na verloop van tijd lijkt dan de liefde verdwenen maar misschien gaat het er in wezen om dat we moeten accepteren dat onze ideeën erover niet klopten.
Accepteren
Als liefde inderdaad een werkwoord is, dan is accepteren misschien wel een zelfstandig naamwoord. Werkelijk accepteren is niet-doen en de volledige afwezigheid van verzet tegen iedere toestand of verandering. Zolang we nog verwoed met onszelf of elkaar in gesprek zijn over wat de een of de ander anders zou moeten doen, naarstig op zoek blijven naar verklaringen waarom er gebeurt wat er gebeurt en verstrikt zitten in het idee dat het anders had kunnen zijn, is van accepteren geen sprake. Misschien is liefde wel het accepteren dat alle mensen en verschijnselen precies zijn zoals ze zijn en het daar gewoon bij laten. Dan is liefde dus een werkwoord dat eigenlijk een zelfstandig naamwoord is. Ach, grootse zaken laten zich waarschijnlijk niet in woordsoorten vangen. Liefde tart alle grammatica.
‘Geluk kan alleen maar van binnenuit komen en is het resultaat van jouw liefde. Als je beseft dat niemand je gelukkig kan maken en dat geluk het gevolg is van jouw liefde, wordt dit het belangrijkste meesterschap van de Tolteken: Meesterschap in liefde.’ – Don Miguel Ruiz
Meesterschap in liefde
Meesterschap in liefde, het bekendste boek van bestsellersauteur Don Miguel Ruiz, zit vol Tolteekse wijsheid. Waarom zoeken we liefde bij anderen en hoe vinden we liefde in onszelf?
Auteur van 'Leren leven zonder lief'. Motto: Ik herkauw de waarheid tot ik ooit als een koe ben.
liefde geven gaat vanzelf :-)